การบวชคืออะไร ทำไมลูกผู้ชายถึงต้องบวช ?

การบวชคืออะไร ?

หลายๆ คนอาจจะสงสัยว่าทำไมคนเราเกิดมา โดยเฉพาะอย่างยิ่งลูกผู้ชายจะต้องบวช ครั้งหนึ่งในชีวิต บทความนี้จึงจะขอมาทำความเข้าใจเรื่องของการบวช โดย การบวช คือ การออกจากความสุขทุกอย่างที่เรามี ทั้งลาภ ยศ ชื่อเสียง เงินทอง คนที่จะบวชได้ คือคนที่ตัดสินใจออกจากความสุขจริงๆ

การบวชในพระพุทธศาสนาในยุคปัจจุบันมี ๒ แบบ คือ การบรรพชากับการอุปสมบท การบรรพชาจะใช้เรียกกับเด็กที่อายุ ๗ ปีขึ้นไป หรือ คนที่ต้องการบวชเป็นสามเณร ส่วนคนที่อายุ 20 ปี ที่บวชพระ เรียกว่า อุปสมบท แต่ก่อนที่จะอุปสมบทนั้น เราต้องบวชเรียนเสียก่อนจึงอุปสมบทได้

ถ้าถามว่าไม่อยากบวชพระหรือบวชเณรมีแบบอื่นอีกไหม? มีเช่นกัน เขาเรียกว่า บวชชี การบวชชีคือการหนุ่งขาวห่มขาวรักษาศีล ๘ สมัยก่อนเขาเรียกว่า ชีปะขาว ถ้าเป็นผู้ชายบวช แต่ทุกวันนี้ส่วนใหญ่จะมีให้เห็นแต่แม่ชี

ถ้าเราสังเกตทุกวันนี้จะเห็นฤาษี เกิดขึ้นมากมาย ซึ่งแต่ก่อนไม่ค่อยมีให้เห็น ส่วนใหญ่เราจะเห็นแต่ในหนังหรือละคร พวกจักรๆวงษ์ๆ เท่านั้น แต่ปัจจุบัน เริ่มมีคนหันมาบวชเป็นฤาษีมากขึ้น ซึ่งมีหลายปัจจัย ที่จำเป็นต้องศึกษากันว่า ทำไมคนถึงเริ่มหันมาบวชฤาษีกันมากขึ้น แต่สำหรับผู้เขียนจะนำเสนอในส่วนการบวชพระมากกว่า เพราะมันสะท้อนให้เห็นถึงวิถีชีวิตและแนวคิดของคนยุคปัจจุบันที่มีต่อการบวชอย่างไร ในสมัยก่อนการบวชจะนิยมบวช ๑ พรรษา หรือมากกว่านั้น แต่ในปัจจุบันการบวชเข้าพรรษาเริ่มมีน้อยลง จาก ๓ เดือน เหลือ ๑ เดือน จาก ๑ เดือน เหลือ ๑๕ วัน จาก ๑๕ วัน เหลือ ๗ วัน เป็นเพราะอะไร? หลายคนอาจคิดว่าพระพุทธศาสนาจะเริ่มเสื่อมจริงหรือ?

แต่คำตอบของคนบวช คือ ไม่มีเวลา ลางานไม่ค่อยได้ อะไรทำนองนี้ คนจะบวชเพื่อสร้างกุศลกับให้ลางานแค่ ๗ วัน แทนที่จะช่วยกันสร้างพระให้คนกราบไหว้สัก ๗ ปี แต่กับไม่เป็นอย่างนั้น คนที่จะบวชจึงเริ่มมีข้ออ้างมากมาย สุดท้าย จึงเป็นคำถามตามมาว่า บวชแล้วได้อะไร?
การบวชจึงเป็นประเพณีนิยมที่ถือปฏิบัติมาตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน เพราะเราถือว่าการบวชเป็นการทดแทนพระคุณพ่อแม่ผู้ให้กำเนิด นอกจากนี้ ยังได้ชื่อว่าเป็นญาติกับพระพุทธศาสนาอีกด้วย

บางคนทำบุญมาก็มาก สร้างโบสถ์ สร้างศาลา มาก็เยอะ แต่บุญน้อยได้เป็นแค่คนอุปถัมภ์ ไม่ได้เป็นญาติกับพระพุทธเจ้า เพราะหาลูกบวชให้ไม่มี

ในสมัยพุทธกาลก็เช่นเดียวกัน ถ้าคนที่ได้อ่านหรือศึกษาพุทธประวัติมาบ้าง ย่อมจะรู้จักพระเจ้าพิมพิสาร พระองค์เป็นคนถวายวัดเป็นคนแรก เป็นเจ้าภาพใหญ่ ในการอุปถัมภ์พระพุทธศาสนา ได้ฟังธรรมจนเป็นพระโสดาบัน แต่กลับไม่ได้เป็นญาติกับพระพุทธเจ้า เพราะไม่มีลูกหลานบวชให้

การบวชจึงเป็นสิ่งยิ่งใหญ่สำหรับลูกผู้ชายในชีวิตครั้งหนึ่งที่เกิดมา บางคนกลัวที่จะโกนหัวกลัวอายเพื่อนอายสาว แต่คนรอคอยมากที่สุดในชีวิตคือพ่อแม่ เพราะอะไร? คุณผู้อ่านรู้หรือไม่ เพราะพ่อแม่เราเขาถูกปลูกฝังมาว่าถ้ามีลูกชายควรให้บวชก่อนแต่งงาน ลูกบวชให้ ตายไปจะได้เกาะชายผ้าเหลืองขึ้นสวรรค์ นี่เป็นความหวังของพ่อแม่ แต่ความหวังนั้นจะเป็นจริงหรือจางหายไปก็ขึ้นอยู่กับลูกชายทั้งหลาย จะสร้างฝันหรือทำลาย จงคิดเอาเองก็แล้วกัน ในบทนี้ผู้เขียนก็แค่ต้องการให้เรามองเห็นความสำคัญของการบวชเท่านั้นเอง

บางคนอยากบวชแต่ไม่บวชเป็นเพราะอะไร? รู้หรือไม่ ผู้เขียนเคยถามหลวงปู่เฒ่าบางท่านบอกว่า คนเหล่านั้น เขาไม่เคยถวายผ้าไตร จึงไม่มีวาสนาได้บวช แต่บางคนไม่อยากบวชกับได้บวชเป็นพระ เรียนรู้การละความโลภ โกรธ หลง ที่อยู่ในใจ จะอยู่นานหรืออยู่น้อยก็อยู่ที่บุญวาสนาของผู้บวช บางคนบวชมาหลายปีทำความดีไม่ค่อยจะเป็น เช้าเอน เพลนอน อย่างนี้ไม่ต้องถามหาความดีที่จะเกิด แต่บางคนรู้ว่าตัวเองเวลาน้อยกับปล่อยโอกาสที่มีให้เปล่าประโยชน์บนเวลาที่จำกัด ย่อมมีคุณค่ามากกว่าพวกสร้างความจำกัดให้เวลา

การบวชจึงเป็นการออกจากสิ่งเดิมเพื่อเริ่มสิ่งใหม่ สิ่งใหม่ที่ว่า คือ การสัมผัสชีวิตที่จำกัดมากมาย มีกิริยามารยาท การอยู่การกินเหล่านี้เป็นสิ่งที่หาไม่ได้ถ้าเราไม่ตัดสินใจก้าวเดินออกมาจากสิ่งเดิม เพื่อเริ่มสิ่งใหม่

สิ่งใหม่ๆที่เราจะได้ในการบวช ย่อมนำพาชีวิตของเราให้ดีและงามไปพร้อมๆกัน จงอย่าปิดกั้นความดีที่มีในตัวเรา ตัวเราปิด การเปิดก็จะไม่มี แล้วความดีจะเกิดขี้นได้อย่างไร

  นำข้อมูลออกพิมพ์ !