การนั่ง ทำต่อจากการเดินจงกรม อย่าให้ขาดตอน เมื่อเดินจงกรมถึงที่จะนั่ง ให้กำหนด ยืน หนอ อีก ๕ ครั้ง ตามที่ทำมาก่อน แล้วกำหนดปล่อยมือลงข้างตัวว่า ปล่อยมือหนอๆๆ ช้าๆ จนกว่าจะลงสุด เวลานั่ง ค่อยๆ ย่อตัวลงพร้อมกำหนดตามอาการที่ทำจริงๆ เช่น ย่อตัวหนอๆๆ เท้าพื้นหนอๆๆ คุกเข่าหนอๆๆ นั่งหนอๆๆ เป็นต้น
ให้นั่งขัดสมาธิ คือ ขาขวาทับขาซ้าย นั่งตัวตรงหลับตา เอาสติมาจับอยู่ที่สะดือที่ท้องพองยุบ
เวลาหายใจเข้า ท้องพอง กำหนดว่า พอง-หนอ ใจนึกกับท้องที่พองต้องให้ทันกันอย่าให้ก่อนหรือหลังกัน ต้องทันกัน
เวลาหายใจออก ท้องยุบ ก็กำหนด ยุบ-หนอ ใจนึกกับท้องที่ยุบต้องให้ทันกัน ข้อสำคัญ ให้สติจับอยู่ที่พอง-ยุบเท่านั้น อย่าดูลมที่จมูก อย่าตะเบ็งท้อง ให้มีความรู้สึกตามความเป็นจริงว่าท้องพองไปข้างหน้า ท้องยุบมาข้างหลัง อย่าให้เห็นเป็นไปว่าท้องพองขึ้นข้างบน ท้องยุบลงข้างล่าง ให้กำหนดเช่นนี้ไปจนกว่าจะถึงเวลาที่กำหนด
การเดิน นั่ง ควรแบ่งเวลาเท่าๆ กัน เช่น เดิน ๑๕ นาที ก็นั่ง ๑๕ นาที เดิน ๑ ชั่วโมง ก็นั่ง ๑ ชั่วโมง